650-lecie Kleczewa

Obecność we wspólnocie Kościoła nie izoluje nas od świata, nie wyobcowuje ze wspólnoty ludzkiej. Jest pomocą, by żyjąc pośród ludzkich spraw, przeżywać wszystko w duchu Ewangelii” – mówił 16 stycznia w Kleczewie abp Wojciech Polak.

Prymas Polski przewodniczył uroczystej Mszy św. sprawowanej z okazji 650-lecia lokacji Kleczewa. Jak mówił w homilii, jubileusz ten wpisuje się w tegoroczne obchody 1050. rocznicy Chrztu Polski”, owego „wiekopomnego zaproszenia Chrystusa do naszej Ojczyzny”, które zaowocowało jej dynamicznym rozwojem oraz złączeniem, a później także współtworzeniem i kształtowaniem materialnego i duchowego dziedzictwa zachodniej Europy. „Przez przyjęcie chrztu świętego naród polski zyskał prawo, by na równi z innymi narodami włączyć się w proces tworzenia nowego oblicza Europy” – przypomniał za św. Janem Pawłem II Prymas Polski dodając, że konsekwencją zaproszenia Jezusa Chrystusa w dzieje naszego narodu stała się nasza duchowa tożsamość oparta na Ewangelii, choć – jak w przypadku Kleczewa i wielu innych miast – ubogacona w ciągu wieków obecnością także innych kultur, jak choćby społeczności żydowskiej. „I nasza historia bowiem, jak historia Europy, jest – jak to ujął obrazowo święty Jan Paweł II – wielką rzeką, do której wpadają rozliczne dopływy i strumienie, a różnorodność tworzących ją przez wieki tradycji i kultur jest jej wielkim bogactwem. Trzeba jednak za papieżem zaraz dodać, że zrąb naszej tożsamości jest zbudowany na chrześcijaństwie” – podkreślił abp Polak.

Metropolita gnieźnieński wskazał także na znaczenie chrztu świętego w życiu człowieka wierzącego. Jak mówił, jego przyjęcie i wynikająca z tego faktu obecność we wspólnocie Kościoła, nie odcina nas jednak od świata, ani nie wyobcowuje ze wspólnoty ludzkiej. Jako chrześcijanie nie budujemy przecież specjalnych enklaw. Przeciwnie.

„Przyjęty chrzest i przynależność do Kościoła są pomocą, aby żyjąc w tym świecie, pośród naszych ludzkich spraw, troszcząc się o życie nasze i naszych bliźnich, podejmując nasze życiowe powołanie, pracując i odpoczywając, przeżywając chwile radości i cierpienia, chwile sukcesów i porażek, przeżywać wszystko w duchu Chrystusa i Jego Ewangelii” – tłumaczył Prymas powołując się na nauczanie Soboru Watykańskiego II, który wskazuje, że „rolą Kościoła, a w nim zadaniem ludzi ochrzczonych i wierzących, jest przynoszenie temu światu – takiemu, jakim on dziś jest – światła wydobytego z Ewangelii”. „Taka jest rola i takie właśnie zadanie wszystkich wierzących obywateli każdego miasta. Gdy więc dziś z wdzięcznością spoglądamy na społeczność Kleczewa, a w 650. rocznicę założenia miasta modlimy się wspólnie o jego dalszy rozwój i pomyślność, pamiętamy, że w tej drodze, oprócz naszych ludzkich starań i wysiłków, potrzeba i nam wciąż światła wydobytego z Ewangelii i mocy Chrystusa, by nas przemieniała i czyniła wszystkie nasze staranie i zabiegi dobre, trwałe, we wszystkim służące człowiekowi i jego rozwojowi” – mówił na koniec Prymas Polski.

Uroczystą Eucharystię koncelebrowali: proboszcz kleczewskiej parafii ks. kan. Krzysztof Opioła, ks. Dariusz Macioszek, ks. Roman Dąbrowski, ks. Wojciech Kowalski, ks. Julian Wawrzyniak oraz ks. Eugeniusz Przysło. We wspólnej modlitwie uczestniczyli przedstawiciele lokalnych władz, zaproszeni goście, młodzież i mieszkańcy miasta. Podczas uroczystości wręczono pamiątkowe medale z okazji rocznicy lokacji miasta.

Dzieje Kleczewa sięgają drugiej połowy XIV wieku. Miasto zostało założone na prawie magdeburskim w 1366 roku. Okres jego świetności przypadał na XV i XVI wiek. Korzystny wpływ na rozwój miasta miało jego położenie przy dwóch ważnych szlakach komunikacyjnych biegnących przez Wielkopolskę. Pierwszy z nich łączył Śląsk z Pomorzem, drugi Poznań z Warszawą i dalej kierował się na Litwę. Od XVI wieku Kleczew przestaje być jednolity narodowościowo. Do miasta zaczyna napływać ludność niemiecka, szkocka i najliczniej żydowska. W XVII wieku rozpoczyna się stopniowy upadek miasta, które w kolejnym stuleciu, w wyniku II rozbioru, przeszło pod panowanie pruskie. W latach 1807-1815 znajdowało się w granicach Księstwa Warszawskiego, a od 1815 roku, po Kongresie Wiedeńskim, w granicach Królestwa Polskiego. Pierwszy kościół w Kleczewie zbudowano najprawdopodobniej już w XII wieku wraz z zespołem klasztornym z fundacji Piotra Dunina. Obecną świątynię wzniesiono w XVI wieku, jej najstarsza część pochodzi jednak z wieku XIV, a więc pamięta oficjalne początki miasta.
Źródło: http://www.archidiecezja.pl